این بازداشتگاه، دارای شش بند بوده است و هر بند متشکل از راهرویی است که سلولها در طرفین آن قرار داشته اند.
دری آهنی با چارچوبی مستحکم و آستانه‌ای به ارتفاع حدود 40 سانتی‌متر، در ورودی هر بند وجود دارد که مانع فرار احتمالی می‌شده است.
زندانیان هنگام عبور از آنها، ناچار به بالا بردن پای خود بوده‌اند. چه بسا این موضوع عاملی برای آزاررسانی به زندانیان چشم‌بسته می‌شده و آنها نقش بر زمین می‌شده‌اند.
در هر بند، در فصل سرما یک بخاری نفتی قرار داشت که به علت مجهز نبودن به دودکش، دودة آن در بند و سلولها پخش شده و موجب سیاه شدن سقف و دیوارها می‌شده است. در تابستان‌ها خبری از امکانات سرمایشی نبوده و تنها هواکش نصب شده در انتهای بند، تا حدودی موجب تعدیل هوا می‌شده است.