حمّام:
استحمام زندانیها هر دو هفته يك بار در روزهای جمعه با نظر بازجو و تحت مراقبت شدید نگهبانها به شکل زیر، صورت میگرفته است:
زندانیان را از سلّول تا حمّام در یک صفّ، با چشمانی بسته و یا در حالیکه فرنچ (لباس زندان) خود را روي سرشان ميانداختهاند و هر زندانی دستش را روي شانهی نفر جلويي میگذاشته، به سمت حمّام ميبردهاند.
معمولاً ابتدا زندانیان مرد به وسیلة مأمورین مرد و سپس زندانیان زن توسّط دو مأمور زن که مسؤول رسیدگی به امور بانوان زندانی بودند، به حمّام برده میشده و پس از برداشتن چشمبند یا فرنچ، به داخل دوشها هدایت میشدهاند.
حمّام داراي 19 دوش بدون درْ بوده و ورودی هر دوش، لُنگی آویزان میشده که علاوه بر مانع دیدار زندانیان با یکدیگر، به عنوان خشککن نیز مورد استفاده قرار میگرفته است.
زندانيها پس از استقرار در زير يك دوش به صورت انفرادی و یا عمدتاً به همراه همسلّولیهایشان (معمولاً تا 4 نفر)، مجبور به استحمام در مدّت زمان بسیار محدود (5 تا 10 دقيقه) بودهاند که از نظر روحی شرایط بسیار سختی را برای آنان به همراه داشت.
پس از اتمام وقت، مجدّداً زندانیان به همان شکلی که آمده بودند، به سلّول منتقل میشدهاند
.