اكبر هاشمي بهرمانی «رفسنجاني»
در سال 1313 ش در روستاي بهرمان در رفسنجان متولّد شد. وي در سال 1327 جهت تحصيل وارد حوزه‌ی علميّة قم شد و از محضر اساتيدي چون «آيت‌الله بروجردي (ره)، علاّمه طباطبايي (ره)، حضرت امام خميني (ره)» بهره برد. در سال 1336 با همكاري «شهيد باهُنَر و ديگران» سازمان انتشاراتي مكتب تشيّع را تأسيس كردند. وي سوابق مبارزاتي خود را به سه دوره تقسيم مي‌كند. دورة اوّل را شركت در نهضت ملّي شدن صنعت نفت از طريق شركت در جلسات سياسي – مذهبي و پخش اعلاميّه برمي‌شمارد. دوره‌ی دوم را در فاصلة بين نهضت ملّي نفت تا آغاز نهضت اسلامي در سال 1341 مي‌داند كه مبارزه از طريق سخنراني و آگاهي دادن به مردم بود و دوره‌ی سوم را كه مبارزه‌ی مستقيم نام نهاده از 1341 تا 1357 به طول انجاميد. در اين دوره پنج بار دستگير، محاكمه و زنداني شد.
ابتدا در سال 1343 به منظور اعزام به خدمت سربازي دستگير و مدّت چهار ماه بازجويي و شكنجه شد.
وي متّهم به شركت در ترور حسن‌علي منصور (نخست‌وزير محمدرضا شاه) بود، امّا در واقع به دليل نگارش كتاب «كارنامه‌ی سياه استعمار» دستگير شده بود.
در سال 1346 بار ديگر دستگير و به سه ماه زندان محكوم گرديد.
در سال‌های 1350 و 1351 نيز دستگير و زندانی شد.
در آذرماه سال 1354 پس از دستگيری، شبانه به كميتة مشترك ضدّ خرابكاري ساواک – شهربانی منتقل و مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفت و حدود يك ماه را در سلّول انفرادي گذراند.
وي پس از پيروزي انقلاب اسلامي عهده‌دار مسؤوليّت‌هاي سنگيني از سوي حضرت امام خميني (ره) شد كه جانشيني فرماندهي كلّ قوا در امور جبهه و جنگ، برنامه‌ريزي در جهت دفاع مقدّس در برابر تهاجم صدّام و غربي‌ها و دهها خدمت ديگر از آن جمله است.
در سال 1358 به دست گروه فرقان ترور و به شدّت مجروح شد.
امامت موقّت نماز جمعه تهران از سوي امام خميني (ره) و نمايندگي ايشان در شوراي عالي دفاع از ديگر مناصبي بود كه توسّط مرحوم امام به ايشان داده شد.
او در سال 1368 و 1372 توسّط ملّت ايران به رياست جمهوري برگزيده شد.
وی رياست مجلس شوراي اسلامي در سه دوره بر عهده داشت.
در سال 1376 از طرف مقام معظّم رهبري به رياست مجمع تشخيص مصلحت نظام منصوب گرديد.
منبع :
ياران امام به روايت اسناد ساواك «آيت‌الله محمّدرضا مهدوي كني»، ص 130